Montaż płyt magnezowych
1. Zamontowanie drewnianego lub metalowego systemu profilowego
Według zaleceń technicznych płyty magnezowe należy przechowywać w suchym i wentylowanym pomieszczeniu. W sytuacji, jeśli płyty magnezowe przez jakiś czas znajduje się na otwartym powietrzu (np. na obiektach), zaleca się przechowywać ją pod nakryciem w celu ochrony przed bezpośrednim oddziaływaniem wilgoci. Zawilgocone płyty przed montażem należy podsuszyć. Podczas prac wewnętrznych, montażu płyty magnezowej należy dokonywać w okresie prac wykończeniowych (w okresie zimowym przy włączonym ogrzewaniu) przed położeniem posadzek, kiedy wszystkie «mokre prace» zostały ukończone i zainstalowane przewody elektryczne i ciągi wodnokanalizacyjne, w warunkach suchych i normalnej wilgotności. Przy czym, temperatura w pomieszczeniu nie powinna być niższa, niż +10°С. Przed montażem płyty powinny przejść adaptację w pomieszczeniu. Przy pracach zewnętrznych przed montażem należy dać możliwość płytom na «zaaklimatyzowanie» się. Temperatura materiału i otoczenia nie powinna być niższa, niż +5°С. Cięcie płyt dokonuje się za pomocą ręcznego (nóż, piłka i t.d.) lub elektrycznego (szlifierka kątowa, wyrzynarka, piła tarczowa) narzędzia. Podczas cięcia płyt za pomocą noża na początku, wykorzystując metalowy przymiar, dokonuje się nacięcia górnej warstwy tkaniny szklanej, płyta jest przełamywana wzdłuż linii nacięcia, a następnie obcina się tkaninę szklaną po wewnętrznej stronie płyty. Podczas cięcia płyt za pomocą narzędzia elektrycznego należy stosować urządzenie z ochroną przed kurzem oraz diamentową krawędzią tnącą. Styki płyty magnezowej pod skosem szlifować można za pomocą heblarki lub szlifierki. Płyta magnezowa może być montowana zarówno na ruszcie metalowym i drewnianym, jak i na klej z dodatkowymi mocującymi kotwami. Profile metalowe dla montażu płyty magnezowej powinny być chronione przed korozją. Rozstaw profili obliczany jest zawsze w oparciu o wymiary, grubość płyty i powinien być dostosowany do wymogów w zakresie sztywności konstrukcji. Im cieńsza płyta, tym mniejszy rozstaw profili. Rozstaw profili pionowych powinien wynosić 600 mm. Przy wykorzystaniu płyty magnezowej jako podłoża pod posadzki (na legarach) lub podłoża pod płytki podłogowe, kamienne rozstaw legarów należy zmniejszyć do 400x400 mm. Płyty należy mocować do systemu profilowego za pomocą wkrętów z nacięciami na odwrotnej stronie główki. Wkręty powinny mieć pokrycie antykorozyjne. Wkręty wkręca się w płyty w odległości 10-15 mm od krawędzi płyty w rozstawie 15-20 cm. W przypadku stosowania zwykłych wkrętów uprzednio należy wykonać nawierty w miejscach ich wkręcania. Przy pracach wewnętrznych w suchych i dobrze wentylowanych pomieszczeniach należy pozostawiać 2 mm odstęp między płytami, w wilgotnych zaś i podczas prac na zewnątrz- 3-4 mm.
2. Gruntowanie powierzchni i styków płyty magnezowej. Montaż płyty magnezowej.
Przed montażem płyty magnezowej na system profilowy należy dwukrotnie zagruntować całą powierzchnie płyty (licową i wewnętrzną stronę, styki) gruntem głębokiego przenikania. Podczas montażu płyty magnezowej pamiętać o jej paroprzepuszczalnych właściwościach. Dlatego, podczas wykończenia jednej strony płyty ostatecznym materiałem uniemożliwiającym swobodne pochłanianie wilgoci (płytka ceramiczna; nieprzepuszczające parę farby, lakiery, tapety i t. d.) stronę odwrotną płyty magnezowej należy również zaimpregnować. W tym celu odwrotną stronę płyty należy pokryć nieprzepuszczającymi parę środkami (hydrofobizatorami, lakierami, farbami i t. d.) lub zastosować metodę wielokrotnego gruntowania. W celu uzyskania lepszej jakości wykańczanej powierzchni należy korzystać z linii wyrobów od jednego producenta oraz stosować zalecane przez niego połączenie materiałów do gruntowania i szpachlowania. Wybierając materiał (szpachlówkę) do wypełniania spoin oraz wyrównania powierzchni ściany lub sufitu należy wybierać wyroby chemii budowlanej o dobrej przyczepności do powierzchni mineralnych. Poza tym szpachlówki do spoinowania powinny charakteryzować się małym skurczem, najlepiej stosować elastyczne masy szpachlowe, odporne na pękanie.
3. Spoinowanie i cienkowarstwowe wyrównywanie powierzchni. Gruntowanie gotowej powierzchni przed ostatecznym wykończeniem.
Spoiny między płyty są wypełniane i wyrównywane szpachlą z dodatkowym wzmocnieniem taśmą malarską. Płyty malowane są farbami dyspersyjnymi, które nie utrudniają swobodnego wchłaniania i wydalania wilgoci.
Szpachlówki do płyt magnezowych
Przed montażem powierzchnię licową, tylną oraz wszystkie krawędzie płyt magnezowych pokryć roztworem gruntu głębokiej penetracji dwukrotnie, metodą «mokre na mokre». Dzięki nasączeniu wyrównuje się chłonność materiału, a jednocześnie obniża się jego absorpcja wody i zwiększa się przyczepność szpachlówek, farb czy kleju. Gruntowanie płyt magnezowych nie obniża ich przepuszczalności pary i materiał «oddycha» – wchłania nadmiar wilgoci z powietrza w pomieszczeniu i zwraca ją, kiedy spada ona do niskich wartości (≤ 40% wilgotności powietrza – zbyt suche warunki).
Spoinowanie należy rozpocząć nie wcześniej niż 2 doby po zakończeniu montażu płyt na konstrukcji.
W celu uzyskania lepszej jakości wykańczanej powierzchni należy korzystać z linii wyrobów od jednego producenta oraz stosować zalecane przez niego połączenie materiałów do gruntowania i szpachlowania.
Wybór materiału
Wybierając materiał (szpachlówkę) do wypełniania spoin oraz wyrównania powierzchni ściany lub sufitu należy wybierać wyroby chemii budowlanej o dobrej przyczepności do powierzchni mineralnych. Poza tym szpachlówki do spoinowania powinny charakteryzować się małym skurczem, najlepiej stosować elastyczne masy szpachlowe, odporne na pękanie.
W zależności od zaleceń producenta szpachlówki do spoin mogą być stosowane zarówno s z taśmą zbrojeniową, jak też bez niej (w przypadku stosowania elastycznych szpachlówek polimerowych). Przy stosowaniu szpachlówek gipsowo-polimerowych koniecznie należy zastosować taśmę zbrojeniową. Taśmy stosowane do zbrojenia mogą być wykonane z flizeliny lub wysokiej jakości włókna szklanego.
W pomieszczeniach suchych można stosować szpachlówki na bazie spoiwa gipsowego zmodyfikowane przez polimery lub na bazie białego cementu. Do takich materiałów należą wyroby następujących producentów: KNAUF, SEMIN, ATLAS, ALPOL i MASter.
Jeżeli do wypełniania spoin oraz wyrównania powierzchni stosuje się szpachlówkę jednego typu (marki), roztwór do wypełnienia spoiny powinien być gęstszy.
Po wypełnieniu spoin szpachlówką, najlepiej na całej grubości płyty, należy stworzyć nieznaczny nadmiar masy szpachlowej nad spoiną. Następnie nałożyć taśmę zbrojeniową i zagłębić ją w masie szpachlowej przy pomocy szpachli ze stali nierdzewnej. Szeroką szpachlą należy rozciągnąć szpachlówkę po obu stronach spoiny, maksymalnie wyrównać z powierzchnią płyty magnezowej oraz pokryć masą szpachlową miejsca, w których wkręcone są wkręty. Pogrubienie w strefie spoiny po jej zaszpachlowaniu, wykonanym z taśmą z flizeliny, ma zwykle mniejszą grubość w porównaniu ze szpachlowaniem po taśmie z włókna szklanego.
Po wyschnięciu szpachlówki wypełniającej spoinę oraz cienkiej warstwy wyrównującej wykonuje się wyrównywanie po całej powierzchni płyt magnezowych (w pomieszczeniu).
Obecność szpachlowania całej powierzchni płyty magnezowej różni się od obróbki powierzchni przy stosowaniu płyt gipsowo-kartonowych, która wymaga jedynie wykonania szpachlowania-wyrównania w strefie połączeń płyt oraz zaszpachlowania miejsca wkręcenia wkrętów.
Wyrównywanie powierzchni płyty magnezowej
Wyrównywanie powierzchni płyty magnezowej zwykle wykonuje się dwa razy. Pierwszą warstwę szpachlówki nakłada się i wyrównuje w miejscach połączeń płyt, gdzie jest nieznaczne pogrubienie. Po wyschnięciu szpachlówki powierzchnię szlifuje się tarnikami z siatką ścierną. Przed ponownym naniesieniem szpachlówki należy oczyścić powierzchnię wilgotną ścierką. Konsystencja końcowej szpachlówki nie powinna być gęsta, by grubość warstwy była maksymalnie cienka.
W pomieszczeniach, w których wilgotność powietrza sporadycznie wzrasta do 75%, do wykończenia powierzchni z płyt magnezowych stosować należy jedynie materiały na bazie polimerowo-cementowej. Kolejność operacji technologicznych pozostaje taka sama, jak dla pomieszczeń suchych.
Na przygotowaną (szpachlowaną i wyrównaną przez szlifowanie) powierznię płyty magnezowej można nanieść farby do wnętrz bądź tapety o dobrej przepuszczalności pary.
W pomieszczeniach, w których powierzchnie ścian z płyt magnezowych stosowane są jako podłoże do wykończenia płytkami ceramicznymi zaleca się stosowanie kleju elastycznego do płytek, n.p. Ceresit CM 16 «Flex».
W pomieszczeniach z możliwymi wahaniami temperatury i wilgotności powietrza do wypełnienia spoin pomiędzy płytami magnezowymi a ścianą bądź sufitem (po obwodzie połączenia) najlepiej jest stosować trwale elastyczną szpachlówkę polimerową, na przykład «Fibrelastic» firmy «SEMIN» (Francja).
Dla pomieszczeń niemieszkalnych z możliwymi wahaniami warunków temperaturowych spoiny pomiędzy płytami magnezowymi można wypełnić elastycznymi uszczelniaczami poliuretanowymi. Po związaniu (wyschnięciu) uszczelniacza należy odciąć kawałky wystające poza płaszczyznę płyt magnezowych.
Na wstępnie wyrównane, spoiny, wypełnione uszczelniaczem poliuretanowym, nanosi się gotowe masy szpachlowe oraz roztwory z suchych mieszanek budowlanych o podwyższonej przyczepności i odporności na pęknięcia.
Wkręt dla montażu płyty magnezowej
